Tuinieren en ACT
Pas vanmiddag realiseerde ik me hoe ACTig ik vrijdagmiddag in de tuin gewerkt heb. Het begon allemaal doordat het zonnetje zo heerlijk scheen en ik het mezelf gunde de tuin in te gaan in plaats van weer achter mijn bureau te kruipen.
Achter in de tuin ontdekte ik tussen twee pollen ‘Kattenschrik’ het kuiltje dat de kat van de buren dagelijks als openbaar toilet gebruikt. Het kaartje met de tekening van een geschrokken kat lag ernaast. Ach ja. Iets verderop zag ik dat het mierenlokdoosje bijna compleet verdwenen was onder het zand dat de mieren getransporteerd hadden van de tegels eronder. Ach ja. En de wilde wingerd was de laatste weken compleet in de overdrive geraakt en had zich door alle borders heen naar het gras gewurmd. Ach ja. Gelijkmoedig ging ik aan de slag met snoeischaar, hark en bezem. Controle loslaten is zoiets moois als het lukt! Daar had ik al drie keer ACCEPTATIE afgetikt.
Ondertussen genoot ik met volle teugen van het zonnetje op mijn rug, het directe effect van mijn snoeischaar op de tuin en de drukke aanvliegroute van de koolmeesjes naar de pot pindakaas die aan de muur hing. Daarmee de pijlers MINDFULNESS en WAARDEN aftikkend.
Na anderhalf uur TOEGEWIJDE ACTIE begon mijn rug te protesteren en in plaats van het gebruikelijke krampachtige doorzetten-omdat-het-af-moet bedankte ik Mindy (de naam die ik vorig jaar aan mijn strenge verstand heb gegeven) hartelijk voor haar mening (DEFUSIE) en ruimde mijn tuingereedschap weer op. Om in het avondzonnetje een welverdiend biertje te drinken (ZELFCOMPASSIE).
Kijk zó ziet een ACT-vol leven er dus uit en blijft het leuk. Eenvoudig toch?