Stemmetjes in je hoofd
Jakkes. Een stuk van mijn kies afgebroken. Op de aller akeligste plek. Helemaal rechtsbovenachter! Met lood in mijn schoenen ging ik naar de tandarts. En jawel hoor, de stoel ging hé-le-maal naar achteren en werd toen nóg verder achterover gekanteld, zodat ik voor mijn gevoel zowat ondersteboven hing. Poeh! Dit vond ik niet leuk. En dan die instrumentenbak voor me. De smaak van de verdoving….
De tegels van het plafond tellen maar. Een, twee, ….. Maar het werd nog vervelender. De jonge-onlangs-afgestudeerde tandarts was natuurlijk nog übergedreven en kondigde opgewekt aan dat er ook nog een oude amalgaamvulling in de kies zat die ze ‘ook wel even zou meenemen’. ‘Nee, nee, nee!’ gilde ik vanbinnen, ‘daarvoor zijn er niet genoeg plafondtegels om te tellen!’ Maar ik brabbelde ‘hoed hoor’ en wist dat ik me zou moeten overgeven aan wat er komen ging.
Ik gooide er nog een ademtechniekje in. Inademen door mijn kruin, uitademen door mijn voeten. ‘Wat gek, dat kan toch helemaal niet!’ protesteerde het kritische stemmetje in me. ‘Je kunt alleen maar door je neus of je mond ademen’. ‘Nou’ begon de wijsneus in me ‘volgens mij adem je ook door je huid’, het verhaal van de actrice in herinnering brengend die gestikt was nadat haar hele lichaam met goud was bespoten. ‘Was dat niet Isadora Duncan?’ ‘Nee joh’ zei de alwetende in mij. ‘Die is om het leven gekomen door met een te lange sjaal in een open auto te gaan rijden.’ En dat die actrice gestikt is door die goudverf bleek helemaal niet waar te zijn.’ ‘Waar komt dit toch allemaal vandaan’, dacht ik bij mezelf. ‘Wie zijn dat allemaal in mijn hoofd en wat doen ze daar?’ Opeens schrok ik op doordat de tandartsstoel weer werd rechtgezet. De behandeling was al klaar! Tja, soms zijn die stemmetjes in je hoofd een heerlijke afleiding en hoef je ze niet altijd het zwijgen op te leggen. Maar er zijn dagen!
Een leuk tijdverdrijf – bijvoorbeeld in een lange saaie rij bij de incheckbalie, een lange saaie file of een lange saaie vlucht – is het inventariseren van jouw stemmetjes. Kun je ze misschien ook namen geven zoals de ijverige, de professor, de sloddervos? En wat ‘doen’ ze voor je, hoe proberen ze je te helpen (maar zijn ze soms doorgeschoten)? Van welke heb je plezier en van welke heb je eigenlijk best last? Zijn er bij die je meer in het licht kunt zetten? En kun je die lastige stemmetjes misschien wat verder weg plaatsen zodat ze niet de overhand krijgen of in ieder geval minder macht? Speel er gewoon eens mee, en geef ze eens een andere plek. En realiseer je dat jíj degene bent die achter het stuur zit! Goede reis.