Loslaten en ACT*

Vorige week was ik naar een yoga verwenvakantie hoog in de bergen bij het Gardameer in Italië. ‘Zon, Zen en Zalig Eten’ staat er op de folder van lacontessa.eu en daar is geen woord van gelogen. Fantastische yoga, heerlijk Italiaans vega-eten en mooie wijnen van ‘de buurman’. Het yogapaviljoen – met aan alle kanten opdraaibare transparante wanden – ligt op een plateau waardoor je een adembenemend uitzicht hebt. Tot mijn vreugde zag ik dat ernaast een labyrint was aangelegd. Dat wilde ik wel eens lopen!

Ik ging aan het begin van het labyrint staan, plukte een uitgebloeide paardenbloem met een volle kroon vruchtpluizen en begon mindful te lopen, zachtjes prevelend waar ik allemaal last van had en waar ik graag vanaf wilde. Alle vervelende gevoelens en frustraties kwamen voorbij, alle onzekerheden, belemmerende overtuigingen, pijnlijke ervaringen en wanhoopsgedachten.

Onderweg merkte ik dat het nog niet meeviel om het labyrint te lopen. Het gras was soms hobbelig waardoor ik bijna mijn evenwicht verloor, soms staken er stenen uit of gleed ik bijna uit in kleine modderpoeltjes. ‘Net het echte leven’ dacht ik nog mindful. Toen ik bijna in het midden was maakte het pad opeens een grote boog zodat ik het gevoel had dat ik helemaal terug naar het begin liep en het doel verder weg leek dan ooit. ‘Hé, hoe kan dat nou’ dacht ik en twijfelde direct of ik wel goed liep, hoewel verdwalen in een labyrint echt onmogelijk is. Frappant hoe snel gedachten met je aan de haal gaan.

En opeens was ik dan toch in het midden. Ik ging op de grote witte steen staan, pakte de uitgebloeide paardenbloem, droeg al mijn onzekerheden en frustraties over op de pluisjes, sloot mijn ogen, ademde heel diep in en blies toen vervolgens alles wat mij hinderde weg! Tevreden deed ik mijn ogen weer open. Maar oh nee! Ik had nog niet een derde van de pluisjes weggeblazen! Dus ik blies nóg een keer heel hard, en nóg een keer, en nóg een keer! Maar zeker de helft bleef zitten. Wauw, dat trof me als een mokerslag. ‘Zo gemakkelijk kom je er dus niet vanaf Corina’. Maar wat nu? Daar stond ik op een witte steen in een labyrint in Italië, met zorgen en pijn waar ik ècht vanaf wilde. Voor geen goud wilde ik teruglopen met die pluisjes die waren blijven zitten. En toen deed ik vanzelf wat ik moest doen: ik liet de uitgebloeide paardenbloem los, waardoor hij op de grond viel. Opgelost was het! Ik was vrij! Vrij van zorgen, angsten en noem maar op! Huppelend liep ik het labyrint weer uit en liep terug naar het landgoed waar ik logeerde. Daar schonk ik een glaasje witte wijn in en plofte op een ligstoel op het terras. Ik nam een slokje, keek op om van het geweldige uitzicht te genieten en zag toen pas dat mijn suède laarsjes helemaal vol zaten met paardenbloempluisjes! Drie keer raden wat het universum mij die dag wilde leren over loslaten!

Het was een fantastische les. Want hoewel ik nog steeds al mijn angsten, onzekerheden, pijn en frustraties bij me draag, heb ik ook die dag weer geleerd dat je ondanks dát een gelukkig leven kunt leiden, zolang je het maar invult met zaken die voor jou waardevol zijn. Dat je zorgeloos kunt zijn, ondanks dat je zorgen hebt, zolang je die maar accepteert als onderdeel van jouw leven, zonder ze weg te willen poetsen of blazen.

*ACT is een acroniem voor Acceptance and Commitment Theory. ACT bestaat uit zes pijlers die elkaar onderling versterken naarmate je ze beter onder de knie krijgt: Acceptatie, Defusie, Mindfulness, Het Zelf, Waarden en Toegewijde Actie.

Meer weten over ACT en weten wat het voor jou kan betekenen? Ga naar https://frogcoaching.nl/act-training/ of bel me op 06 53 727 566.

Yoga verwenvakantie www.lacontessa.eu ‘Waar waardevolle dingen in het leven de voorkeur krijgen boven de dringende….’

Tags: